Την άποψη, ότι η ΑΕΚ υπέστη ξαφνικό μπλακ άουτ, περισσότερο λόγω τραγικών λαθών παρά διαχείρισης εκφράζει σε άρθρο του στο aek365 ο Άκης Γεωργίου, ο οποίος υπογραμμίζει, ότι η Ευρώπη είναι ένα μεγάλο πρέπει και εύχεται να μην πάρει από κάτω την Ένωση και να προχωρήσει στην επομενη φάση, όπου την περιμένει αντίπαλος από Αρμενία.

Αυτό που έγινε την περασμένη Τετάρτη με την Ίντερ Ντ’ Εσκάλντες δεν μπορεί παρά να έχει κόστος. Κι όταν λέμε κόστος δεν σημαίνει ότι αφορά απαραίτητα την πρόκριση που -βάσει σκορ- έγινε από το πουθενά ντέρμπι, αλλά κόστος για την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ΑΕΚ στην πορεία. Γιατί αν με αυτή την ημιεπαγγελματική ομάδα και το σκορ στο 4-0 μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν μπορείς να σκοτώσεις το ματς με αποτέλεσμα να γίνουν όλα τα μυστήρια προκειμένου ο -πολύ αδύναμος- αντίπαλος να επανέλθει στο ματς, τότε φαντάζεται ο καθένας τι μπορεί να περνάει από το μυαλό σου όταν αντιμετωπίζεις πολύ καλύτερους αντιπάλους. Είναι ένα δεδικασμένο, κακό και ενδεχομένως μεμονωμένο. Υπάρχει όμως.

Έγινε τώρα, πάμε παρακάτω αλλά πειράζει και παραπειράζει

Το προχθεσινό δεν ήταν το τέλος του κόσμου και προφανώς στο ποδόσφαιρο είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Δεν είναι φυσιολογικό, όμως, να συμβεί απέναντι σε αυτού του επιπέδου τον αντίπαλο, στο πρώτο ματς της χρονιάς και έχοντας πίσω μια σεζόν με αρκετά παρόμοια προηγούμενα που εκεί που κέρδιζε η ΑΕΚ ξαφνικά παθαίνει μπλακ-άουτ χάνοντας τα αυγά και τα καλάθια μέσα από τα χέρια της. Δεδομένα η αίσθηση του ξενερώματος στο πρώτο ματς της σεζόν ήταν άσχημη. Προφανώς μπορεί να συμβεί σε ένα σπορ στιγμών, προφανώς η ομάδα είναι ανέτοιμη, προφανώς είδαμε ότι και ο ΠΑΟΚ δυσκολεύτηκε μέσα στην Τούμπα από την Μπάνια Λούκα, το χωριό του Βράνιες, όμως αυτά τα δεν πειράζει δεν έχουν θέση σε μια ομάδα του βεληνεκούς της ΑΕΚ. Προφανώς πειράζει, προφανώς υπάρχει απαίτηση και προφανώς αυτή πρέπει να εκδηλώνεται χωρίς υπερβολές. Με κόσμιο τρόπο και χωρίς ισοπεδωτική τάση μεν, να εκδηλώνεται δε. Δεν είναι ένας διασκεδαστικός σύλλογος εκδηλώσεων αγάπης προς πάσα κατεύθυνση η ΑΕΚ. Είναι ποδοσφαιρική ομάδα και μάλιστα μεγάλη, με ακριβοπληρωμένους υπαλλήλους οι οποίοι κρίνονται από τα αποτελέσματα και έχουν χρέος να την πάνε ψηλά.

Θέμα ατομικών λαθών και αφέλειας, όχι διαχείρισης

Διαφωνώ με την άποψη ότι με την Ίντερ Ντ’ Εσκάλντες φάνηκε για μια ακόμα φορά πως υπάρχει πρόβλημα στη διαχείριση του σκορ. Ποια διαχείριση του σκορ; Του 4-0 σε ένα βράδυ που φαινόταν ότι πάμε για 6-7 απέναντι σε έναν αντίπαλο που πανηγύριζε τα κόρνερ; Να πούμε ότι υπήρξε αδυναμία διαχείρισης του σκορ στο 3-2 της Τούμπας πέρσι που στην ουσία στοίχισε το πρωτάθλημα; Να το πούμε. Άλλο πρόβλημα φωτίστηκε -για μια ακόμα φορά- την περασμένη Τετάρτη στη Νέα Φιλαδέλφεια: Η αφέλεια με τα ατομικά λάθη και η επιστροφή της αίσθησης ότι η ΑΕΚ θα πάθει ξανά αυτό που φοβάται. Το πρώτο συμβαίνει, το δεύτερο είναι ό,τι χειρότερο γιατί είναι βγαλμένο από άσχημες εποχές της ομάδας και πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα.

Η Ευρώπη είναι τεράστιο πρέπει και αυτό δεν είναι κλισέ

Όπως και να έχει, ότι έγινε έγινε. Αυτό που μετράει αυτή τη στιγμή είναι να πάει η ομάδα στην Ανδόρα, να πάρει την πρόκριση και να πάει στο παρακάτω βήμα και στο ταξίδι στην Αρμενία. Η ευρωπαϊκή παρουσία της ΑΕΚ φέτος είναι ένα μεγάλο πρέπει, όχι ένα καλό θα ήταν. Δεν ξέρω τι θα γίνει στα play-off, θα το δούμε όταν θα φτάσουμε σε αυτή την πίστα, ωστόσο μέχρι τότε απαγορεύεται κάθε ενδεχόμενο πιθανότητας να μη φτάσει μέχρι εκεί η ΑΕΚ. Για αυτό, το πρώτο που μετράει αυτή τη στιγμή, είναι η επαναφορά εκείνης της ΑΕΚ που άφηνε πίσω της τα όποια αρνητικά της συνέβαιναν, σχεδόν τα ξεχνούσε και πήγαινε παρακάτω με την ικανότητα λίγες μέρες μόλις μετά να ξαναφτάσει στο πικ της. Όχι η εδραίωση της ΑΕΚ που την έπαιρνε από κάτω λόγω μιας κακής στιγμής της. Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο τι πρέπει να κάνει η ομάδα στην Ανδόρα και -πρώτα ο Θεός- και στον επόμενο γύρο στην Αρμενία. Και μετά βλέπουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πότε θα σοβαρευτείς ΑΕΚ; Δώρα σε άμυνα-επίθεση – Απαράδεκτο για Γκαρσία