Πένθος στον Παναθηναϊκό! “Έφυγε” παλιός φορ και προπονητής

Την απώλεια του σπουδαίου Δημήτρη Λώρη Θεοφάνη, ο οποίος έφυγε απ’ τη ζωή σε ηλικία 91 ετών θρηνεί η οικογένεια του Παναθηναϊκού και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Συγκινητική ήταν η συλλυπητήρια ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, η οποία αποχαιρέτησε έναν επί δεκαετίες πιστό στρατιώτη της ομάδας, που υπηρέτησε τον σύλλογο από πολλά διαφορετικά πόστα, έχοντας κατακτήσει 5 πρωταθλήματα ως ποδοσφαιριστής του τριφυλλιού.

Ο εκλιπών είχε συγγράψει το βιβλίο Γήπεδο Αλεξάνδρας και πράσινης τσόχας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εκφράζει τη θλίψη της για την απώλεια του αγαπημένου σε όλους Δημήτρη (Λώρης) Θεοφάνη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.

Ο εκλιπών γεννήθηκε το 1933 στη Ναύπακτο και εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό το 1956. Αγωνίστηκε στο Τριφύλλι από το 1956 έως το 1965, ως βασικό στέλεχος της επιθετικής γραμμής των Πρασίνων. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, ανάμεσα τους το αήττητο πρωτάθλημα της σεζόν 1963-64. Συνολικά κατέγραψε 110 συμμετοχές στην Α’ Εθνική και περισσότερες από 150 με το τριφύλλι στο στήθος σε όλες τις διοργανώσεις.

Ο αγαπημένος Λώρης έμεινε πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό ως προπονητής, κυρίως στην ακαδημία, ενώ ανά περιόδους εργάστηκε και ως ανιχνευτής ταλέντων της ομάδας. Κάθισε δύο φορές στον πάγκο της πρώτης ομάδας του Τριφυλλιού, την πρώτη για τέσσερις αγώνες στο φινάλε της περιόδου 1974-75 ως δίδυμο με τον Βαγγέλη Πανάκη και τη δεύτερη για δύο αγώνες στη σεζόν 1978-79 μαζί με τον Τάκη Παπουλίδη.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.

Πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας

Τον παλαίμαχο του Παναθηναϊκού αποχαιρέτησε με χαρακτηριστικό τρόπο ο συγγραφέας, γνωστός για τα παναθηναϊκά του αισθήματα, Αριστοτέλης Μπενόγλου. Διαβάστε την ανάρτησή του:

Υπάρχει ένα παλιό εμβατήριο του Παναθηναϊκού, γραμμένο στις απαρχές της δεκαετίας του 1960, το οποίο έχει μια παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία: χώρεσε στους στίχους του μία ολόκληρη ενδεκάδα ποδοσφαιριστών! Λεγόταν Οι Λεβέντες του Παναθηναϊκού και έλεγε -μεταξύ άλλων- τα εξής:

Με Νεμπίδη αρχηγό και με Λινοξυλάκη, Θεοφάνη, Βουτσαρά, με Δομάζο και Πανάκη. Με Παπαεμμανουήλ, που ειν το πόδι του χρυσάφι, ο Παναθηναϊκός ένδοξες σελίδες γράφει. Μ Αγγελόπουλο Σωτήρη, Ανδρέου και Τζουνάκο και τον άφθαστο Μπενάρδο…

Ο Δημήτρης Λώρης Θεοφάνης, δηλαδή ένας εξ αυτών, δεν ήταν μόνο λεβέντης με καρδιά, αλλά και θαυμάσιος ποδοσφαιριστής. Για να αγωνίζεσαι στον Παναθηναϊκό του Γκλίσοβιτς, του Γκέιμ και του Μπόμπεκ, άλλωστε, τα παραπάνω χαρακτηριστικά ήταν προαπαιτούμενα και ο συναγωνισμός τεράστιος. Η σχέση του αποβιώσαντος χθες (3 Αυγούστου 2024) αριστερού εξτρέμ του Τριφυλλιού με τις τέχνες επεκτάθηκε και στη συγγραφή ενός εξαιρετικού βιβλίου, του Γήπεδο Αλεξάνδρας & Πράσινης Τσόχας, που εκδόθηκε πριν από λίγα χρόνια.

Επέλεξα τούτη εδώ τη φωτογραφία για να τον αποχαιρετήσω. Περίοδος 1958-59, ο Παναθηναϊκός κατακτά το Πρωτάθλημα Αθηνών, αλλά τερματίζει μόλις στην τέταρτη θέση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος. Καλό είναι να θυμόμαστε και τις κακές σεζόν. Και αυτές κομμάτι της ιστορίας μας είναι… Ο Δημήτρης Θεοφάνης, στο μέσο, με μια εκπληκτική φανέλα αλά Ρίβερ Πλέιτ, που δεν επιλέχθηκε ποτέ ξανά. Μαζί του, οι Βαγγέλης Πανάκης, Κώστας Βουρλιωτάκης, Γιάννης Νεμπίδης και Λάκης Σοφιανός.

Από το καρέ αυτό, κανείς από τους πέντε εικονιζόμενους ποδοσφαιριστές δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Πιθανότατα και η συντριπτική πλειονότητα των θεατών που βρίσκονται πίσω τους να έχουν αποβιώσει. Η περίφημη μπάλα της εποχής Vienna, έχει περάσει και αυτή στο πάνθεον της ιστορίας, όπως και τα μαύρα παπούτσια, με τα κορδόνια δεμένα και περασμένα στις τάπες. Το γήπεδο, η Λεωφόρος, ετοιμάζεται επίσης να μας πει αντίο. Με το ζόρι κρατιέται, ίσως μόνο η αγάπη κάποιων να την κρατάει ακόμα όρθια…

Το μόνο που δεν θα πεθάνει ποτέ και που θα συνδέει αμάραντο διαφορετικές εποχές είναι αυτό που φορούν στις φανέλες τους. Το έμβλημα. Το Τριφύλλι… Που τόσο τίμησε ο Δημήτρης Θεοφάνης, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Αντίο, Λώρη, και σε ευχαριστούμε για όλα…

ΥΓ.: Ο πατέρας μου, σχεδόν συνομήλικος του εκλιπόντος, ήταν ένας από τους μόνιμους θαμώνες της Λεωφόρου, εκείνα τα χρόνια. Είναι και ο άνθρωπος που με μύησε σε αυτήν την πραγματικά μεγάλη ιδέα, εξιστορώντας μου άπειρες ιστορίες της εποχής, προσπαθώντας έτσι να με μπολιάσει όσο πιο βαθιά γινόταν στον Παναθηναϊκό. Πλέον, στα 89 του χρόνια, βρίσκεται στα πρόθυρα της άνοιας. Μπαμπά, πέθανε ο Θεοφάνης, τον ενημέρωσα πριν από λίγες ώρες. Ποιος είναι αυτός;, μου απάντησε. Ο Δημήτρης Θεοφάνης, ο παλιός μας ποδοσφαιριστής, δεν τον θυμάσαι;, του αποκρίθηκα. Κάτι θυμάμαι, μου είπε. Μάλλον όμως δεν θυμόταν τίποτα. Επρόκειτο απλώς για πατρική ευγένεια ή συστολή. Γιατί, αν δεν το γνωρίζατε, σε ορισμένες περιπτώσεις, μαζί με τους ήρωες μιας ολόκληρης εποχής αποχωρούν και οι θύμησές τους…