Nαρκοπέδιo! Η πρώτη σφαλιάρα για Ηλιόπουλο και ο δρόμος του Αλμέιδα

Για τον οδυνηρό αποκλεισμό που βρίσκεται πίσω, τη δύσκολη σεζόν που είναι μπροστά και για την κακή προϊστορία σε τέτοιου είδους συγκυρίες, γράφει στο τελευταίο του άρθρο στο aek365.com ο Άκης Γεωργίου, με τίτλο Μια σεζόν ναρκοπέδιο.

Το ζόρι είναι μεγάλο και η προϊστορία σε παρόμοιου είδους καταστάσεις σίγουρα όχι ευνοϊκή. Τις δυο προηγούμενες φορές που η ΑΕΚ αποκλείστηκε το καλοκαίρι από την Ευρώπη (με Ομόνοια το 2008 και Βελέζ το 2021) βρήκε μπροστά της σεζόν με ναρκοπέδια και καθόλου καλά αποτελέσματα. Αρκετά, βέβαια, πράγματα ήταν διαφορετικά τότε. Τώρα υπάρχουν στοιχεία από τα οποία η ομάδα μπορεί να κρατηθεί. Το ένα είναι η Φιλαδέλφεια και το άλλο είναι οι πρόσφατες επιτυχίες που έχει κάνει αυτή η ομάδα η οποία κατάφερε να είναι σε διάρκεια η πιο ανταγωνιστική ομάδα που είχε η ΑΕΚ μετά τη δεκαετία του 90. Γιατί μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι πολλές οι σεζόν που η ΑΕΚ ήταν για δυο χρόνια άκρως ανταγωνιστική διεκδικώντας δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα εκ των οποίων το ένα το πήρε κάνοντας μάλιστα νταμπλ.

Από την άλλη όμως υπάρχει το σήμερα. Αυτή η κακή εικόνα και η ακόμα χειρότερη γεύση από τον αποκλεισμό από μια ομάδα της ταχύτητας της Νόα. Και η εδραιωμένη πια αίσθηση ότι από το γκολ του Βίντα στην Τούμπα και έπειτα, η ΑΕΚ δεν έχει καταφέρει να πάρει τίποτα από ότι έχει διεκδικήσει. Γυρίζει; Θα το δείξει η πορεία. Μακάρι να γυρίσει.

Ένας δρόμος υπάρχει εδώ που είναι τα πράγματα

Για την κουβέντα που έχει ανοίξει για τον Αλμέιδα, αυτή τη στιγμή κανείς δεν έχει ιδέα για το πώς θα εξελιχθεί. Ο καθένας έχει τη γνώμη του και είναι φυσικά σεβαστή, αφού προφανώς όλοι το ίδιο θέλουμε και προφανώς έχουμε όλοι τον νταλκά μας που είναι να ισιώσει η ΑΕΚ. Η δική μου γνώμη είναι πως ο μοναδικός φυσιολογικός δρόμος αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσει η ΑΕΚ στον δρόμο του Αλμέιδα γιατί σε αυτό τον δρόμο είναι σχεδιασμένη να προχωρήσει. Δεν είναι νορμάλ να χτίζεται μια ομάδα με δαπανηρές προσθήκες έχοντας ως κεντρικό άξονα την επιθυμία του προπονητή και πριν ξεκινήσει να παίζει να αλλάξει ο κεντρικός άξονας.

Το κατά πόσο μπορεί να υποστηριχθεί με αυτές τις συνθήκες το ποδόσφαιρο του Αλμέιδα που είναι ένα ποδόσφαιρο για μια χαρούμενη ομάδα, στο καλό κλίμα και στην καλή χημεία με το γήπεδο, είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος.

Άδικο για τον Ηλιόπουλο

Για τον Ηλιόπουλο είναι πραγματικά άδικο που έσκασε στα χέρια του μια τόσο μεγάλη αποτυχία και σίγουρα ο άνθρωπος δεν το άξιζε με τίποτα. Και διάθεση έδειξε να βοηθήσει την ομάδα, και σωστά αντιλήφθηκε το πού πρέπει να ποντάρει (εννοώ στα θέλω του προπονητή), και σωστά (και κυρίως με πυγμή) χειρίστηκε δύσκολες υποθέσεις όπως αυτή του Πινέδα. Δεν είναι εύκολο το ποδόσφαιρο, ούτε είναι απλό να πετύχεις με το καλησπέρα. Θα φας και σφαλιάρες μέχρι να το βρεις, η ιστορία το έχει δείξει. Το χειρότερο σενάριο στην παρούσα φάση είναι να αποδειχτεί ότι η ΑΕΚ της προηγούμενης διετίας έκανε τον κύκλο της και να χρειαστεί να το πάει από την αρχή με δικές του αποφάσεις. Ακόμα, όμως, αυτό δεν έχει αποδειχτεί όσο κι αν πονάει ο αποκλεισμός της Πέμπτης.

Δύσκολη η Πέμπτη αλλά η πραγματική δυσκολία ήρθε τη Δευτέρα

Παρότι η Πέμπτη πόνεσε πολύ, η περασμένη Δευτέρα πόνεσε πολύ περισσότερο. H συγκλονιστική διαδρομή του Νίκου Ξηροκώστα στο πλευρό της ΑΕΚ πέρασε στην ιστορία και ο Νικολάκης μας έκανε την καρδιά περιβόλι. Μια κατάσταση απίστευτης αφοσίωσης, αγάπης, υπέρβασης ορίων και πίστης που σπάνια συναντάς στην πραγματική ζωή. Μια ζωή που γίνεται άνετα βιβλίο ή σειρά στο Netflix. Δε μου συμβαίνει συχνά να θέλω να γράψω χιλιάδες πράγματα αλλά να μη βρίσκω τις λέξεις. Ούτε ήμουν προετοιμασμένος για αυτή τη στιγμή, γιατί δεν ήξερα (όπως και πολλοί όπως διαπίστωσα τη Δευτέρα) για την τελευταία περιπέτεια της υγείας του. Όχι ότι μου έκανε εντύπωση το τελευταίο, πως δεν το ξέραμε δηλαδή, αφού τέτοιος ήταν πάντα. Αξιοπρεπής, περήφανος και -στα μέτρα του δυνατού- αισιόδοξος ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Νικόλα αδερφέ μου, δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Θα βρω μια μέρα τον Αργύρη και θα πιούμε στη μνήμη σου. Καλό ταξίδι.