Η… κατάρα της Σεβίλλης, οι λύσεις και το τίμημα που πληρώνει ο Ολυμπιακός

Η ζωή συχνά παίζει περίεργα παιχνίδια. Πολύ περίεργα. Έγραφα στις 16 Αυγούστου ένα blog με τίτλο: Ο Μεντιλίμπαρ θέλει να ΜΗΝ το κάνει στον Ολυμπιακό όπως με Σεβίλλη. 

Εξηγούσα λοιπόν, με βάση τα σημαντικά κοινά της θητείας του στον Ολυμπιακό μ εκείνη στη Σεβίλλη (σ.σ.: σύναψε συνεργασία το β μισό των σεζόν σε καταστάσεις έκτακτων αναγκών και αφού συμμόρφωσε τις ομάδες κατέκτησε και ευρωκούπες με τις δύο) ότι στο ξεκίνημα της τρέχουσας σεζόν Ο πρώτος του στόχος λοιπόν είναι να ξεπεράσει το… καταραμένο υπ αριθμόν 28 ματς και να πάει πολύ μακριά στο χρόνο με τον Ολυμπιακό αποδεικνύοντας ότι δεν είναι μόνο Ευρωπαίος αλλά και πρωταθληματικός κόουτς. Να λοιπόν το περίεργο παιχνίδι.

Ο Μεντιλίμπαρ είχε αναλάβει στις 21/3/2023 τη Σεβίλλη και απολύθηκε στις 8/10/2023 μετά από 201 μέρες και συνολικά 28 ματς που κάθισε στον πάγκο της. Ο Μεντιλίμπαρ ανέλαβε στις 11/2/2024 τον Ολυμπιακό και μέχρι σήμερα (22/9/2024) έχουν μεσολαβήσει 224 μέρες και έπιασε τους 28 αγώνες…! Και τους έπιασε σ ένα ματς, αυτό με τον Άρη, όπου ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε τόσο κακός όσο δύσκολα θα μπορούσε να περιμένει κανείς. 

Και δεν το λέω αυτό επειδή είχε θαμπώσει με την απόδοσή του στα προηγούμενα ματς του φετινού πρωταθλήματος αλλά επειδή αυτό το ματς προήλθε μετά τη γκέλα 0-0 με τον Παναιτωλικό εντός έδρας, τα… γκάζια του Βαγγέλη Μαρινάκη και τα ουκ ολίγα group therapy και την έξτρα διορθωτική δουλειά στο Ρέντη επί μία εβδομάδα. Και ο Ολυμπιακός κατάφερε να παρουσιαστεί κακός. Εντελώς ακίνδυνος επιθετικά και ευάλωτος δημιουργικά από έναν Άρη που πήρε μία από τις πιο εύκολες νίκες της ζωής του σε ντέρμπι. Ούτε αυτός θα το περίμενε τόσο εύκολο.

Με αφορμή και αυτό το ματς μπορούν να ειπωθούν πολλά. Προσωπικά θα επιμείνω ότι το πιο σημαντικό απ όλα είναι να απαντηθούν οι σωστές / σημαντικές / ουσιαστικές ερωτήσεις. Ποιες είναι αυτές; Ο Ολυμπιακός μπορεί, με το υλικό που έχει, να λύσει τις δυσλειτουργίες που όλοι βλέπουμε (κυρίως) δημιουργικοεπιθετικά και (ύστερα) αμυντικά; 

Γιατί δεν γίνεται ένα από τα βασικά πλάνα δημιουργίας / επίθεσης να είναι ο δεξιός μπακ, όσο ποιοτικός και ταλαντούχος κι αν είναι. Ο Ολυμπιακός πρέπει να παίρνει περισσότερα από τη μεσαία του γραμμή τόσο κεντρικά όσο και στα φτερά της. Ο Μεντιλίμπαρ εξέπληξε και ατύχησε πολύ με την επιλογή του Γκαρθία (σ.σ.: μια χαρά παίκτης είναι απλά του λείπει η χημεία με τους υπόλοιπους έχοντας χάσει την προετοιμασία) στην αρχική 11άδα αντί του Ολιβέιρα ενώ προφανώς δεν ικανοποιήθηκε (ξανά) από τον Βέλντε. Γι αυτό και ο μεν και ο δε έγιναν αλλαγή στο ημίχρονο. Δεν έφταιγαν για όλα αυτοί προφανώς αλλά έμοιαζαν οι περισσότερο… έξω από τα νερά του ματς σε σχέση με τους άλλους.

Το κακό ήταν ότι με το 0-2 στην πλάτη του μετά τα πρώτα 45 ήταν ουσιαστικά αδύνατο ο Ολυμπιακός να κάνει μια τέτοια ανατροπή στο Κλ.Βικελίδης και απέναντι σέναν τόσο ουσιαστικό και καλό Άρη. Ο Γουΐλιαν ξεχειλίζει από ποιότητα αλλά είναι φανερά πίσω ακόμα σε φυσική κατάσταση / ετοιμότητα και φαίνεται, δεν είναι για να παίζει ημίχρονα ούτε καν μισάωρα, αναγκαστικά συνέβη αυτό και με τον Άρη και με τον Παναιτωλικό. Ο Ολιβέιρα είναι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση αλλά του λείπει, εύλογα, η χημεία με το υπόλοιπο σύνολο. Θέλει χρόνο για να μάθει τα… χούγια των άλλων στο χορτάρι κι εκείνοι τα δικά του.

Οι ερυθρόλευκοι δείχνουν εντελώς μπλοκαρισμένοι εγκεφαλικά / πνευματικά κι αυτό προβληματίζει περισσότερο απ όλα. Μόνο τυχαίο δεν είναι που βλέπαμε τον Κάρμο κόντρα στον Άρη να προσπαθεί να… κάνει παιχνίδι παίρνοντας τη μπάλα και κουβαλώνττας τη ανέβαινε ψηλά επιχειρώντας να δώσει μια κάθετη ή διαγώνια μπαλιά που θα δημιουργούσε κατάσταση για γκολ. Είναι ωραίο που αισθάνεται την ευθύνη και θέλει και μπορεί ο Κάρμο να το κάνει αυτό (βγάζει και ηγετικά χαρακτηριστικά δίχως αμφιβολία) αλλά από την άλλη φανερώνει και σε σημαντικό βαθμό το πρόβλημα. 

Αν έχει σημασία η δική μου γνώμη την οποία και καταθέτω σ αυτή εδώ την ηλεκτρονική γωνιά δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Ολυμπιακός δεν θα βελτιωθεί τις επόμενες εβδομάδες σε όλους τους τομείς με το υπάρχον ποιοτικό ρόστερ. Ούτε μπορώ να δεχθώ ότι θα έρθει, τώρα, ένας παίκτης και θα τα λύσει όλα. Εκτός αν μιλάμε για τον… Μέσι στα 25 του χρόνια. Ο ελεύθερος και απροπόνητος εδώ και τρεις μήνες Γιαζιτσί (που διαβάζω ότι προτείνεται ξανά και ξανά) θα κουνήσει το… μαγικό του ραβδάκι και θα τα λύσει όλα; Σόρι αλλά δεν το… χάφτω αλλά στην τελική δεν είμαι και αυτός που αποφασίζει και μου αρέσει πολύ αυτό…

Ο Ολυμπιακός τις λύσεις του πρέπει να τις βρει με τους παίκτες που έχει. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγο χρόνο ακόμα (ώστε να πάρει τις πολλές και σημαντικές βοήθειες από Γουΐλιαν, Ολιβέιρα και Γκαρθία) και φυσικά πνευματική ηρεμία. Υπάρχουν αυτά; Θα του δοθούν; Γιατί όπως αποδείχθηκε το… νόμισμα του να μην έχει ευρωπαϊκά προκριματικά το καλοκαίρι έχει και την άλλη όψη του.

Δηλαδή να αργεί η ομάδα να αποκτήσει συνοχή / χημεία. Είναι αλλιώς να παίζεις σημαντικά ματς τον Αύγουστο και να μπαίνεις αναγκαστικά σε αγωνιστικό ρυθμό νωρίτερα κι αλλιώς να τη… βγάζεις με προπονήσεις ή φιλικά. Καλό ήταν που δεν αγχώθηκε γι αυτά το καλοκαίρι αλλά, όπως φάνηκε, υπήρξε κι ένα… τίμημα. Και πληρώνεται στο ξεκίνημα των αγώνων του στο πρωτάθλημα…