Οι τρεις αλλαγές του Old School Βιτόρια – Μεταγραφές o Ευρωπαίος Ολυμπιακός

Για τον Παναθηναϊκό μένουμε απλά στο ότι κέρδισε, στο ντεμπούτο του Ρούι Βιτόρια, στέλνοντας κάποια ελπιδοφόρα μηνύματα κι απέχουμε απο τους…βερμπαλισμούς του τύπου “έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, έδειξε μεγάλη βελτίωση, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο”. Οι “πράσινοι” κέρδισαν μάλλον αναμενόμενα , βασικός λόγος της νίκης ήταν ότι ο νέος προπονητής τους έβγαλε άλλη διάθεση (συμβαίνει συχνά όταν σε μια ομάδα προκύπτει αλλαγή στον πάγκο), βιάζοντας έτσι την πρώτη βάση για τη βαθμολογική τους αντεπίθεση.

Για περισσότερα συμπεράσματα πάντως συνετό θα είναι να περιμένουμε και να μην βιαστούμε. Εξηγούμαι: ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε πλήρης για πρώτη φορά την φετινή σεζόν ενώ ο Βόλος είχε μισή ντουζίνα βασικές απουσίες . Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε 1-0 από το 14′ κι έπαιζε με παίκτη από το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, εναντίον της μοναδικής ομάδας που δεν έχει πάρει βαθμό από τους «μεγάλους» και η οποία στο “Πανθεσσαλικό” μετρούσε 4 ήττες και 1 ισοπαλία στα 5 ματς μέχρι χθες. Συν ένα τρομερό στατιστικό :στα 3 εντός έδρας ματς με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΠΑΟ έχει μείνει με δέκα παίκτες από το πρώτο ημίχρονο! Και στα τρία μάλιστα γνώρισε την ήττα…

Τι επισημάνσεις μπορούμε να κάνουμε από το ντεμπούτο του Βιτόρια; 1η) Ο Πορτογάλος μου δείχνει λίγο…Old School, σοβαρός/ οργανωτικός /μεθοδικός, αν και για την δουλειά του θα πρέπει να περιμένουμε μετά την διακοπή του πρωταθλήματος να δούμε τα πρώτα της δείγματα και να τον “διαβάσουμε” καλύτερα. Πάντως τα πρώτα του vibes είναι θετικά, 2η) Φόρεσε το 4-3-3 αντί του 4-2-3-1 του Αλόνσο. Με τον Αράο μετά το πρώτο 10λεπτο να μην κατεβαίνει στα στόπερ για να παίρνει την μπάλα (κάτι που προκαλούσε… μισό στρέμμα άδειο γήπεδο επί Αλόνσο) και τον καλό Ουναϊ και όχι Τσέριν στην 3άδα των χαφ ως “8άρι”, 3η) Την επιστροφή του Τζούρισιτς στην 11άδα και την εκπληκτική παράστασή του στο α’ μέρος (γκολάρα, τελική πάσα στον Τετέ στο δοκάρι, τελική πάσα στην αποβολή του Κορέα, ), 4η) Την 5η ασίστ του Μλαντένοβιτς και τη δεδομένη χημεία του με τον Τζούρισιτς στην αριστερή πτέρυγα, 5η) Την παρατεταμένη φόρμα του Τετέ και το νέο καλό παιχνίδι του Βαγιαννίδη, 6η) Την παρατεταμένη αφλογιστία του Φώτη Ιωαννίδη που έφτασε πλέον το 0/7 ματς, αστοχώντας ακόμη και σε πέναλτι αλλά και σε μοναδικά τετ α τετ, 7η) Το ότι ο ΠΑΟ πήρε για πρώτη φορά πέναλτι (και το έχασε) αλλά και ότι και έπαιξε με παίκτη παραπάνω επίσης για πρώτη φορά την τρέχουσα σεζόν, 8η) Την προβληματική συνύπαρξη στο κέντρο της άμυνας του διδύμου Γεντβάι- Ινγκασον, 9η)Συνεχίζει να είναι ίσως η πιο άστοχη ομάδα του πρωταθλήματος, η οποία αν θέλει έστω να διεκδικήσει τον τίτλο με σοβαρές πιθανότητες, θα πρέπει να πάρει επιπλέον από 14 ως 18 (το μάξιμουμ) βαθμούς έως τα Χριστούγεννα με αντιπάλους Λαμία, Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Αστέρα , Λεβαδειακό και Athens Kallithea. Δεν το λες κι ανέφικτο…

ΣΕ … ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Άφησα τελευταίο τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς έπαιξε Σάββατο. Συνεχίζει να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί, μεταξύ Ευρώπης κι Ελλάδας! Κόντρα στον Πανσερραϊκό έκανε το χρέος του, που ήταν να πάρει το τρίποντο. Πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό 2-1 αφού μπορεί να μην έθελξε αγωνιστικά αλλά πραγματικά δεν κινδύνευσε εκτός από την φάση του 92′ μετον Ντέλετιτς. Το έχω γράψει αρκετές φορές : το σημερινό ρόστερ των ερυθρόλευκων και το στυλ του Μεντιλίμπαρ ταιριάζουν πολύ περισσότερο (σχεδόν κομμένο και ραμμένο) για τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις σε σχέση με τις εγχώριες. Ενδεχομένως να έχει και περισσότερο το μυαλό του στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, κάτι που δεν μπορεί μέχρι τώρα να το ”θεραπεύσει” ο Βάσκος κόουτς.

Ο Ολυμπιακός στην εποχή του “Μεντι” επιτίθεται με 3 τρόπους. Πρώτον, με το σήμα καταθετέν του, το πρέσινγκ ψηλά, με κλέψιμο ή ανάκτηση μπάλας. Μόνο που στην Ελλάδα, με τόσους αμυντικούς να σε περιμένουν, σε διαβάζουν και σε βραχυκυκλώνουν. Δεύτερον, με μεγάλες μπαλιές στον σκόρερ ΕλΚααμπί που ταιριάζει γάντι σε αυτό που παίζει ο Μεντιλίμπαρ ( δεν είναι τυχαίο πως επέμενε να ανανεώσει ακόμη και με συμβόλαιο +2.200.000 ευρώ) αλλά κάπου ακυρώνονται οι υπόλοιποι, ειδικά όταν θέλουν την μπάλα στα πόδια και κινήσεις από τους συμπαίκτες τους. Και τρίτον, μέσω ατομικών προσπαθειών και εμπνεύσεων. Όταν διαθέτεις τους απρόβλεπτους αλλά πολύ ποιοτικούς Φορτούνη & Ποντένσε γλιτώνεις γκέλες ενώ όταν δεν τους έχεις γιατί οι Γουίλιαν/Γιαζίτζι/Βέλντε δεν έχουν βγει, τότε μέχρι και τον Ροντινέι  βάζεις εξτρεμ.

Από εκεί και πέρα, με δεδομένο πως έχασε κάποιους σημαντικούς παίκτες μεσοεπιθετικά, που δεν έχουν αντικατασταθεί αφού δεν του βγήκαν οι μεταγραφές, διαθέτει μια καλή 11άδα που δεν είναι εύκολο να παίζει στις ίδιες εντάσεις Πέμπτη-Κυριακή. Οπότε την … χαλάρωση που βγάζει στο Πρωτάθλημα με τους λεγόμενους “μικρούς” που τον παίζουν όμως, κλειστά, την πληρώνει. Λίγο, πολύ όλοι αντιγράφουν τον Πετράκη που πήγε και πήρε 0-0 στο Καραισκάκης και μπλοκάρουν τον Ολυμπιακό που είναι προβλέψιμος στην δημιουργία και στην κυκλοφορία της μπάλας στα μπροστά μέτρα. Αυτή είναι η αλήθεια…

Με λίγες αξιόπιστες επιλογές στην τελική προσπάθεια εκτός του “εκτελεστή” Ελ Καμπί… Με δομικά προβλήματα στη μεσοεπιθετική του γραμμή όπου ξεκάθαρα ο Μεντιλίμπαρ ψάχνει εναγωνίως να βάλει περισσότερους στο παιχνίδι (είτε με την είσοδο των μικρών, είτε με τον Ολιβέιρα, είτε προσπαθώντας να “σώσει” τον Βέλντε )… Με ελάχιστες αξιόπιστες επιλογές αντί των βασικών στην αμυντική 4άδα… Και κυρίως παίρνοντας πολύ λιγότερα των αναμενόμενων από τις μεταγραφές του, ο Ολυμπιακός μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα είναι μια μετριότητα κι ας τρέχει/νικάει στην Ευρώπη! Τουλάχιστον όσο πηγαίνει καλά στο Γιουρόπα Λιγκ και έχοντας κερδίσει το “αλάθητο” λόγω της κατάκτησης του Κόνφερενς, ο Μεντιλίμπαρ λογικά θα κερδίζει χρόνο με ήρεμο τον κόσμο, για να φτιάξει την κατάσταση, βάζοντας κι άλλους παίκτες στο βασικό ροτέισον, βρίσκοντας πατήματα και κτίζοντας κάποια στιγμή και ένα σερί.

Προς το παρόν πάντως και επειδή ο Γενάρης αργεί ακόμη (όταν σίγουρα θα έρθουν παίκτες) ο Ολυμπιακός δεν βάζει πλέον γκολ από στημένη φάση, του λείπουν οι κάθετες πάσες, με εξαίρεση τον Ζέλσον Μαρτίνς δεν έχει παίκτες να κάνουν την διαφορά στο ένας εναντίον ενός κι αλλάζει την επίθεσή του ανά εβδομάδα. Ο Μεντιλίμπαρ μπορεί να αναλαμβάνει την ευθύνη μετά από κάθε στραβοπάτημα αλλά ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του δεν εξελίσσεται/παραμένει στάσιμος, για αυτό άλλωστε και κάθε ματς είναι ίδιο με το προηγούμενο…