Τι σημαίνει για ΑΕΚ και ελληνικό ποδόσφαιρο η επίσκεψη Ηλιόπουλου στην UEFA

Είναι μία περίεργη η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πάντα ήταν εδώ που τα λέμε. Όμως υπήρχε η πραγματικότητα και η προσπάθεια να δημιουργηθεί μία άλλη… πραγματικότητα. Φέτος, βιώνουμε ως τώρα πολλά λάθη σχετικά με τη διαιτησία. Τα περισσότερα έχουν γίνει εις βάρος της ΑΕΚ. Μην βάλουμε κάτω μία – μία τις φάσεις. Χρόνο θα χάσουμε. Και μόνο τα τέσσερα πέναλτι που δεν δόθηκαν στην ΑΕΚ σε τρεις συνεχόμενους αγώνες, από τους οποίους πήρε μόλις έναν βαθμό (Παναιτωλικό, ΠΑΟΚ, Πανσερραϊκό) είναι αρκετά για να βγει το συμπέρασμα ότι ήδη η βαθμολογία έχει αλλοιωθεί.

Στη συνέντευξη Τύπου το καλοκαίρι όταν ο Μάριος Ηλιόπουλος μας συστήθηκε ως ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ, είχα κρατήσει την ατάκα του δεν θα δεχθούμε χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Η ΑΕΚ έχει δεχθεί ως τώρα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Δεν είναι μόνο τα πέναλτι που δεν τις έχουν δοθεί. Είναι γενικά η προπαγάνδα που χτίζεται γύρω της από τον ανταγωνισμό για να πειστεί ο κοσμάκις πως κακώς η Ένωση φωνάζει.

Η ΑΕΚ δεν ζητά τίποτα διαφορετικό από το λογικό: Ένα πρωτάθλημα λογικής, που να γίνονται ανθρώπινα λάθη και να μην υπάρχει ένα κλίμα εις βάρος μόνο του ενός.

Ο Ηλιόπουλος είχε προειδοποιήσει: Είχε συναντηθεί με τον Μάκη Γκαγκάτση δύο ώρες, έστειλε επιστολή σε ΕΠΟ και ΚΕΔ, δύο τον αριθμό. Τα λάθη εις βάρος του ενός συνεχίστηκαν και όταν υπήρξε μία αμφισβητούμενη φάση (σε αυτή του Μπρινιόλι αναφέρομαι και του Μουκουντί στη Λιβαδειά) που είναι στην κρίση των διαιτητών να αποφασίσουν τι θα δώσουν, ξέσπασε τρομερός επικοινωνιακός πόλεμος.

Ο Μάριος Ηλιόπουλος έφτασε μέχρι τη Νιόν και συναντήθηκε με τον πρόεδρο της UEFA, τον Αλεξάντερ Τσέφεριν, τονίζοντάς του με στοιχεία όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα.

Καταρχάς, απ’ αυτή τη συνάντηση είναι σαφές ότι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ όχι μόνο δείχνει ενεργός, αλλά κάνει μεγάλες προσπάθειες να προστατεύσει την ομάδα και κατ’ επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο. Φωνάζει παρών και εμφανίζεται ικανός να κάνει τα πάντα για πετύχει την ισονομία. Αν θα υπάρχει αποτέλεσμα απ’ όλα αυτά ουδείς μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Στην Ελλάδα είμαστε και γνωρίζουμε πώς παίζεται το παιχνίδι. Όμως αναγνωρίζεται ως θετικό το γεγονός ότι ο Ηλιόπουλος μοχθεί όπως μπορεί, χωρίς να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Δείχνει στην πράξη τη μεγάλη διάθεση που έχει να πετύχει το πιο δύσκολο κομμάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο: ισονομία και λάθη μέσα σε ανθρώπινο πλαίσιο. Και κάτι τελευταίο και πολύ σημαντικό: Ο Ηλιόπουλος παλεύει μόνος, χωρίς καμία συμμαχία…